Wybuch jest gwałtownym wydzielaniem dużej ilości energii. Jeśli nastąpi w powietrzu, to będzie mu towarzyszyć wzrost ciśnienia w postaci powietrznej fali uderzeniowej. Dlatego odporność bryły na wybuchy związana jest z jej właściwościami aerodynamicznymi. Istotne są przede wszystkim dwie cechy: zwartość i opływowość.
Bryła zwarta, to taka, która posiada jak najprostszą formę, bez zbędnego rozbudowania i elementów wystających po za obrys budynku (zadaszenia, balkony, wykusze, szyldy reklamowe itp.). Opływowość (naroża mocno sfazowane lub zaokrąglone, kształty bliższe koła/owalu niż kwadratu/prostokąta) umożliwia powietrznej fali uderzeniowej łatwiejsze ominięcie budynku. Dobrze sprawdzają się budynki niskie oraz wkomponowane w ukształtowanie terenu (częściowo ukryte w ziemi lub całkowicie podziemne) przysypane grubą warstwą ziemi.1 Powyższe cechy nadają budynkowi jednocześnie dobre właściwości termoizolacyjne.
Zwartość bryły jest również zaletą w przypadku kontroli podczas obchodu oraz monitoringu poprzez telewizję przemysłową (CCTV – ang. closed circuit television). Brak skomplikowanej, wielokrotnie załamanej powierzchni bryły, bez dużej liczby elementów, jak słupy, za które można się schować, pozwala na zastosowanie mniejszej liczby kamer oraz optymalnego ich kadrowania.
Elementy na elewacji nie powinny umożliwiać wspinanie się na wyższe kondygnacje. Do takich elementów zaliczają się np.: kraty okienne i drzwiowe, konstrukcje pod pnącza, rury spustowe, elementy instalacji odgromowej, wystające elementy stolarki (jak w przypadku wieżowca hotelu Marriott w Warszawie), boniowanie, gzymsy czy po prostu drabiny prowadzące na dach. Nie należy lekceważyć elementów tymczasowych, jak np. rusztowania podczas remontów.2
.
Literatura:
1. Nadolny A., Rozwiązania urbanistyczne i architektoniczne a zagrożenia terrorystyczne, [w:] Łodygowski T., Garstecki A. (red.), Bezpieczeństwo budowli w warunkach zagrożenia terrorystycznego, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań 2013
2. Kocewiak S., Ogrodzki P., Rulewicz J., Vademecum zabezpieczenia obiektów sakralnych, Ośrodek Ochrony Zbiorów Publicznych, Warszawa 2005